Als jij ‘To the moon and back’ gaat voor de ander kan dat heel nobel zijn. Tegelijk kan het ook over-geven zijn, het meer geven dan waar de ander partij voor aanwezig is. De dynamiek is dan uitermate killing. Jezelf volledig geven of meer geven dan wat er op dat moment is, gaat uit eindelijk ten koste van jezelf. Je bent dan zo gefocust op de ander en diens behoeftes dat je voorbij kan gaan aan je eigen. Onbewust wordt er een score kaart bijgehouden waarin er gegeven wordt als zijnde de Gever. En als daar niet op dezelfde manier gehoor aan gegeven wordt veranderd de Gever in de Aanklager. ‘Kijk dan eens wat ik voor jou doe, en dan kan je niet eens dit/dat voor mij doen’. En zie daar de Drama Driehoek ontstaan, waar de Slachtoffer de derde partij is. Je kan in alle drie de rollenpatronen schieten. De Gever is in essentie bezig met het invullen van de liefde voor twee en ontneemt daarbij de andere partij om vrije invulling te geven aan diens kant. De Gever staat ten dienste van het geheel zonder de ander daarin een gelijkwaardig aandeel te geven en dat wordt voor beide partijen ontzettend onveilig. De Gever kan zichzelf niet vertrouwen, omdat De Gever niet op zichzelf kan bouwen. De keuze van ander is in deze bepalend voor wat de Gever doet. Waardoor de Gever in de Aanklager kan veranderen en soms dan door schiet naar de Slachtoffer. De tweede partij kan dan niet voor jou kiezen omdat jíj niet voor jezelf kiest. En dat doet pijn. De triggers die opkomen vanuit de rechtvaardiging om de Gever te zijn, doet pijn. En dat wordt vaak op de ander geprojecteerd (aanklager); Jij hebt mij gekwetst, Jíj doet dit mij aan. Er zijn maar weinig mensen in de Gevende rol die verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen stukjes die opkomen. En dat werkt verstrikkend en killing voor de potentie van een relatie.
Ik heb dat laatst mee gemaakt aan de ontvangende kant van een Gever. Iemand die zijn gehele Zijn en Leven aan mij gaf. Oef, dat voelde overweldigend en ontzettend onveilig. Wat moet ik dan met zo een verantwoordelijkheid? Daar zit ik niet op te wachten. Waar blijf ik dan in dit verhaal? Als de ander er alles aan doet om het goed te doen voor mij, waar blijft mijn vrijheid en vrije invulling aan mijn bewegingsruimte. Ik weet namelijk dat er altijd wel ergens een rekening gepresenteerd wordt en daar pas ik voor. In mijn vrije tijd wil ik plezier maken, lol hebben, lachen, samen dingen delen en doen en mezelf omringen met mensen die het beste met mij voor hebben. Dat laatste kan alleen als diegene ook het beste met zichzelf voor heeft. Dan is er ruimte om in co-creatie iets moois te maken wat voor beide partijen werkt. Omdat je dan in wederkerigheid en gelijkwaardigheid zit en niet bezig bent met verwachtingen en projecties naar de anderen toe of van de ander.
Met mijn Gever kwam al vrij vlot de rekening. We hadden een leuke dag samen met een fotoshoot en hij zou bij mij blijven slapen daarna. Ik was stik kapot en wou gaan slapen. In gezamenlijk overleg zijn we door alle stappen van de avond gegaan. Eenmaal op bed ging ik K.O.. en na 10 minuten ging hij boos en gekwetst naar huis. Drie dagen later kwam de aap uit de mouw en de gebruiksaanwijzing en de aanmatigingen op tafel; Ik had zus zo moeten doen, zo moeten reageren en dat moeten zeggen en de volgende dag dat moeten app’en, want dan was er niets aan de hand geweest. Pardon?! Zodra het woord ‘moet’ bij de ander in de mond valt ga ik met hakken in het zand… En dan sta ik stevig in mijn kracht.
Ik geloof niet in geven en nemen. Ik geloof niet in een weegschaal. Ik geloof niet in voor-wat-hoort-wat. Ik geloof niet dat het om drama moet draaien. Ik geloof niet dat er pijn en lijden hoeft te ontstaan in contact met anderen. En geloof me. Ik heb tering snel in de gaten wanneer er een onderhuidse rekening opgebouwd word. Ik geloof meer in Gifting&Receiving in een lemniscaat vorm. Als jij onbaatzuchtig geeft en de ander ontvangt het, is het goud. Als je onbaatzuchtig geeft en de ander is niet in staat om het te ontvangen, ook goed. Het cadeau zit em erin om vrijblijvend te geven, zonder bang te zijn dat je iets van jezelf verliest. Hoe kan je nu iets van jezelf verliezen als jij er alles aan doet om ervoor te zorgen dat jij jezelf in overvloed voed? Dat jij voor je eigen behoeftes waarneemt, ervoor op komt en zorgt dat er gehoor aan gegeven wordt. Dat jij jezelf als eerste hoort, ziet en erkent. Dan heb je toch ook alles te geven en valt er niets te verliezen? En als de ander verschijnt en welwillend is om jou te ontvangen, dan is dat toch fantastisch? Hoe magischer en rijker wil je het dan hebben? En werkt het niet, dan niet... Dan is diegene geen aanvulling in jouw leven. Je hebt niet iemand anders nodig die voor jouw behoeftes zorgt. Zorg daar primair zelf voor. Zo ontwikkel je zelf vertrouwen. Wetende dat je altijd op jezelf kan rekenen.
Hoe bewust kies jij de mensen om je heen uit? Waar verrijk jij je leven mee? Met wie wil jij daten? En met wie wil je de volgende stap zetten? Voor wie is het tijd om te gaan en om het contact te laten verwateren? Waar wil jij je leven mee verrijken?